Menu Zamknij

Pacjent, którego prawo do ochrony zdrowia nie jest realizowane w sposób dla niego zadowalający, możesz złożyć skargę do:

  • Biura Rzecznika Praw Pacjenta www.bpp.gov.pl np. w sytuacji naruszenia prawa do: poszanowania intymności i godności, informacji, świadczeń zdrowotnych, tajemnicy informacji, dokumentacji medycznej, zgłoszenia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza, opieki duszpasterskiej
  • Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Lekarzy przy Okręgowej Izbie Lekarskiej, do której lekarz należy www.nil.org.pl w sytuacji zastrzeżeń do sposobu leczenia albo zachowania lekarzy;
  • Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Pielęgniarek i Położnych przy Okręgowych Izbach Pielęgniarek i Położnych www.izbapiel.org.pl w sytuacji zastrzeżeń do sposobu postępowania albo zachowania pielęgniarki lub położnej;
  • Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych www.giodo.gov.pl np. w sytuacji zastrzeżeń do zachowania poufności przechowywanej dokumentacji, jej zabezpieczenia przed zgubieniem czy kradzieżą.
  • Narodowego Funduszu Zdrowia – Dział Skarg i Wniosków w sytuacji zastrzeżeń do realizacji świadczeń zdrowotnych realizowanych w ramach umowy z NFZ
  • MedicalSpec Centrum Medyczne sp. z o.o. w sytuacji zastrzeżeń do realizacji swiadczeń zdrowotnych i innych sytuacji związanych z działalnością spółki – Książka skarg i wniosków znajduje się w rejestracji MedicalSpec Centrum Medyczne lub na adres e-mail: zarzad@medicalspec.pl

Rzecznik Praw Pacjenta Dolnośląskiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ

adres: 50-525 Wrocław, ul. Dawida 2

tel: (071) 797-91-48;    e-mail: rzecznikpp@nfz-wroclaw.pl

Ogólnopolska bezpłatna infolinia Rzecznika Praw Pacjenta

800-190-590 ( z telefonów stacjonarnych i komórkowych)

czynna pn.-pt. W godz. 9.00 – 21.00

Dolnosląski Oddział Wojeówdzki Narodowego Funduszu Zdrowia

Dział Skarg i Wniosków

przyjmuje ubezpieczonych we Wrocławiu przy ul. Dawida 2 pok. 9 , pn.-pt. w godz. 8.00 – 16.00

telefon: 71 7979134; 71 7979078; 71 7979112; 71 7979110;

Prawa pacjenta – wykaz aktów prawnych 

Pamiętaj, że przepisy prawa się zmieniają, dlatego upewnij się, że sięgając do treści przepisów, korzystasz z ich aktualnego i pewnego źródła.

  • Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1510);
  • ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 160);
  • rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2016 r. poz.1146, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2017 r. poz. 1318, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. z 2016 r. poz. 522, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2018 r. poz. 617, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 916, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 123, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2017 r. poz. 2193, z późn. zm.);
  • rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. poz. 2069, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1000);
  • ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o języku migowym i innych środkach komunikowania się (Dz. U. z 2017 r. poz. 1824, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 937, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. z 2017 r. poz. 2119, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” (Dz. U. poz. 1860, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 17 maja 2018 r. o szczególnych rozwiązaniach wspierających osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności (Dz. U. poz. 932).

Inne:

  • przepisy załącznika do zarządzenia Nr 33/2015/BP Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 29 czerwca 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu zarządzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w sprawie rozpatrywania skarg i wniosków                        Narodowym Funduszu Zdrowia (ze zm.).

Prawa pacjenta

Podstawa prawna:

*ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2017 r. poz. 1318 , z późn. zm.)

Leczenie – zgoda i odmowa

Pacjent ma prawo wyrażenia zgody na zaproponowane leczenie lub zgłoszenie sprzeciwu. Może nie zgodzić się np. na zaproponowany zabieg operacyjny lub badanie. Zgoda lub odmowa powinny zawsze zostać poprzedzone przedstawieniem przez lekarza wyczerpującej i obiektywnej informacji na temat stanu zdrowia oraz proponowanego leczenia, jego skutków, możliwych powikłań i ewentualnych konsekwencji jego zaniechania.

W sytuacji, gdy pacjent jest nieprzytomny i nie masz możliwości wyrażenia świadomej zgody na leczenie, o prowadzonej terapii nie może zdecydować np. rodzina pacjenta, czy też partner życiowy. W takiej sytuacji o wszelkich czynnościach, które związane są z ratowaniem życia pacjenta decyduje lekarz prowadzący. We wszystkich innych przypadkach decyzję podejmuje kurator ustanowiony przez sąd.

Jeżeli przed utratą przytomności pacjent ustalił wszystkie zagadnienia związane z proponowanym leczeniem, obowiązują one także po jej utracie.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia. Zwłoka w udzieleniu pomocy nie może jednak spowodować niebezpieczeństwa utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. Jeżeli jednak lekarz podejmie taką decyzję, ma obowiązek z odpowiednim wyprzedzeniem uprzedzić pacjenta o tym fakcie i wskazać lekarza lub placówkę, w której istnieje realnie możliwości uzyskania świadczenia. W praktyce oznacza to np. uzgodnienie przeniesienia do innego szpitala, a nie tylko poinformowanie o możliwości dalszego leczenia we wskazanej placówce.

Osoba niepełnoletnia

Dziecko do ukończenia 16 lat może korzystać ze świadczeń tylko za zgodą i w obecności przedstawiciela ustawowego (np. rodzica) lub opiekuna faktycznego. O wszystkich sprawach związanych z leczeniem dziecka decydują wtedy wyłącznie przedstawiciele ustawowi (np. rodzice) lub opiekunowie faktyczni.

Jeśli dziecko ukończyło 16 lat, po otrzymaniu od lekarza wyczerpującej i zrozumiałej informacji o swoim stanie zdrowia, ma prawo wyrazić zgodę na przeprowadzenie badania. Dziecko może się również nie zgodzić na dane świadczenie zdrowotne lub zażądać zaprzestania jego udzielania. Musi wtedy wyrazić oddzielną zgodę na pobyt w szpitalu oraz na wszystkie inne badania i świadczenia medyczne. Zgoda może być ustna, pisemna albo wyrażona poprzez takie zachowanie, które nie budzi wątpliwości, co do podjętej decyzji. Pisemna zgoda jest wymagana w przypadku zabiegu operacyjnego albo zastosowania metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko mające wpływ na stan zdrowia lub życia.

Jeśli dziecko ma 16 – 18 lat i nie zgadza się na udzielenie świadczenia zdrowotnego, a jego przedstawiciel ustawowy (np. rodzic) ma odmienne zdanie, decyzję podejmuje sąd opiekuńczy.

Informacja o stanie zdrowia

Pacjent ma prawo do uzyskania jasnej, zrozumiałej i przystępnej odpowiedzi na pytania dotyczące swojego stanu zdrowia i prowadzonego lub planowanego leczenia, o wynikach przeprowadzonego leczenia oraz dalszym rokowaniu.

Pacjent ma prawo decydować, komu poza nim mogą być przekazywane informacje. Osobą upoważnioną może być każda bliska osoba. Nie decyduje o tym ani pokrewieństwo, ani miejsce zamieszkania. Warunkiem niezbędnym jest świadomy wybór i zgoda. Zgoda może być ustna, pisemna albo wyrażona poprzez takie zachowanie, które nie budzi wątpliwości, co do podjętej decyzji. Osoba upoważniona ma takie prawo także po śmierci pacjenta.

Obecnośc innych osób

Korzystając z pomocy medycznej pacjent ma prawo do obecności osoby bliskiej. W trakcie wizyty i badania przez lekarza, albo przy drobnych zabiegach może towarzyszyć pacjentowi np. członek rodziny lub bliski przyjaciel.

Lekarz (pielęgniarka, położna, rehabilitant) może odmówić obecności osoby bliskiej ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta lub w przypadku prawdopodobieństwa wystąpienia zagrożenia epidemicznego. W każdym takim przypadku mają obowiązek odnotować odmowę i jej powód w dokumentacji medycznej.

Jeżeli pacjent jest małoletni, całkowicie ubezwłasnowolniony lub niezdolny do świadomego wyrażenia zgody, wymagana jest zgoda jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego.

Ważne! Jeżeli pacjent jest osobą niesłyszącą lub głuchoniewidomą, ma prawo do swobodnego korzystania z wybranej przez siebie formy komunikowania się. Placówka lecznicza (przychodnia, szpital), ma obowiązek zapewnić pacjentowi możliwość skorzystania z pomocy wybranego tłumacza języka migowego lub tłumacza – przewodnika, na zasadach określonych w ustawie o języku migowym. W celu ułatwienia porozumiewania się pacjent ma prawo do skorzystania z pomocy wybranej przez siebie osoby przybranej (musi mieć skończone 16 lat).

Obecność innych osób przy udzielaniu świadczenia, np. studentów medycyny, wymaga świadomej zgody pacjenta.

Dokumentacja medyczna

Dokumentacja medyczna prowadzona przez świadczeniodawcę (w przychodni, szpitalu, poradni) jest własnością świadczeniodawcy. Pacjent lub/i osoba wcześniej przez niego upoważniona ma pełne prawo wglądu do swojej dokumentacji . Osoba upoważniona ma takie prawo także po śmierci pacjenta.

Za udostępnienie dokumentacji medycznej przez sporządzenie jej wyciągu, odpisu, kopii lub wydruku, na informatycznym nośniku danych, przez sporządzenie kopii w formie odwzorowania cyfrowego (skanu), podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych może pobierać opłatę. Jej maksymalną wysokość określa ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta*. Opłat nie pobiera się w przypadku udostępnienia dokumentacji medycznej pacjentowi albo jego przedstawicielowi ustawowemu po raz pierwszy w żądanym zakresie i w sposób, o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt 2 i 5 oraz w ust. 3;

Dokumentacja medyczna jest udostępniana:

  1. do wglądu, w tym także do baz danych w zakresie ochrony zdrowia, w miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych;
  2. przez sporządzenie jej wyciągu, odpisu, kopii lub wydruku;
  3. przez wydanie oryginału za potwierdzeniem odbioru i z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu, na żądanie organów władzy publicznej albo sądów powszechnych;
  4. za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej;
  5. na informatycznym nośniku danych.

Jeśli za życia Pacjent nie upoważnił nikogo do wglądu w dokumentację medyczną, prawo wglądu przysługuje m.in. spadkobiercom w zakresie prowadzonego postępowania przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych, zgodnie z ustawą o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.